Strumyk w lesie

[Arser]

Zacząłem powoli zmierzać przed siebie ..
*Musze zostac sam *

[Vercan]

-Raczej, ale i tak musiałby się nam, pierwszy przedstawić, jest Omegą, ty Khi, a ja Alphą.

[Ksena]

-Więc to tak... -podniosła się i weszła do wody. Zaczęła się rozglądać za rybą.

[Arser]

Nie mialem ochoty sie nikomu przedstawiać .....wolalem żyć w ukryciu !

[Vercan]

Przymknął oczy i oparł łeb o łapy.



//z/w

[Ksena]

Zauważyła kilka ryb. CHciała złapać największą. Podpłynęła kolejna grupka ryb. Machnęła łapą - tym razem dobrą. Ryba wypadła na suchy ląd. Podeszła do niej i spojrzała.
-To chyba jakiś żart... szprotka?! -warknęła zirytowana.

[Vercan]

-Szprotki są fajne z jednego powodu, ich ości nie są ostre i można je zjadać w całości. - uśmiechnął się. Jak mówił, wszystko ma swoje uroki. Może i mała, ale można zjeść całą.

[Ksena]

-Jadłam szprotki i mają bardzo dużo ości. A z resztą nie jestem zdolna do złapania czegoś więcej, więc się nie najjem.

[Vercan]

-Może i mają dużo ości, ale bardzo miękkie. - powiedział spokojnie.
-Pomogę ci. - wstał i wytrzepał się z ziemi. Podszedł bliżej strumyczka. Spojrzał kilka razy w wodę. Płynęło tędy dużo ryb. Zauważył stado łososi. Włożył łapę, a zwierzę, jakby samo nabiło się na ostre pazury wilka. Wyjął, męczącą się rybę i podał Ksenie.
-Smacznego. - usiadł

[Ksena]

-Dziękuję... -mruknęła i zaczęła jeść niechętnie rybę.

[Vercan]

Wyszukał szybko mchu. Podszedł i położył się na nim. Był jak naturalna poduszka. Oparł się o drzewo i patrzył na ciągle posuszający się strumyk i skaczące łososie.

[Ksena]

Zjadła. Wstała i ruszyła w stronę wyjścia.

[Vercan]

Spojrzał przelotnie na wychodzącą Ksenę. Skoro chciała wyjść to miała jakiś powód.

[Ksena]

Zatrzymała się na chwilę i zaczęła się przyglądać dużemu dębowi. Dokładnie zbadała wzrokiem cał drzewo. POdeszła do niego i usiadła.

[Vercan]

Przymknął oczy. Szum wody był wspaniały. Jeszcze te ćwierkające ptaszki.